Home / Rubriche / Fueddus e crosidadis / Là ca ti tzacu una sprutzigada!

Là ca ti tzacu una sprutzigada!

Su sardu est una lìngua arrica de variantis diatòpicas (est a nai ca in logus diferentis de Sardìnnia is cosas si nant in manera diversa), ma est arrica meda puru de sinònimus. Labai totu is maneras chi nci funt po inditai is corpus (de cussus chi pìtziant!).
Una primu manera est sa chi pigat a arremoni su logu anca si scudit: po nai, una strempada est unu corpu donau a is trempas, una scucada est unu corpu donau a is cucas (> sp. coca ‘cabeza’ [testa]- itl . tempie), una smurrada est unu corpu donau a murrus (<sp. e cat. morros). Unu cabessu est unu corpu donau a conca (sp. cabeza). Cust’ùrtimu fueddu est una regressioni de cabessada (sp. cabezada, cat. cabessada, tosc. ant. capessata, chi in italianu iat a essi unu “scapaccione, colpo alla testa”).
Un’atra manera est sa chi pigat a arremoni su chi si manìgiat po scudi. Insaras una sprutzigada est unu corpu donau cun su brutzu (> lat. PULSUS), unu buciconi o unu pinnigosu (ambaduus itl. pugno) funt corpus donaus cun sa manu serrada.
Chi no dd’eis arròsciu ancora, s’abarrant de donai unu bellu ciafu (lucch. ant. ciaffo), una bussinada (cat. bossinada) o unu lisciabussu. E chi no si ddu fait, provai mancai cun d-unu bai e torra, aici chi no dd’at cumprèndiu a s’andada, fortzis ddu cumprendit a sa torrada . E imoi, chi calincunu si fait arrennegai, teneis totu s’elencu…

Bibliografia:
Mario Puddu, Ditz LCS Ditzionàriu de sa Limba e de sa Cultura Sarda, Condaghes 2000
M.L. Wagner, DES Dizionario Etimologico Sardo, Ilisso

schiaffo1